حتمأبازدیدکننندگان محترم ازاین سایت به یاد دارندکه درتاریخ18/9/87با انتشارمطلبی تحت عنوان حضورفرمانداربهبهان وسرهنگ تقی زاده درمنصوریه به طورخلاصه خبرازآشتی کنان طرفین درگیریها پس از برگزاری نماز مغرب وعشادرمسجدامام جعفرصادق منصوریه دادیم.طبیعی است که این خبربرای همه کسانی که طعم تلخ ناامنی.اضطراب وخطرات جانبی آشوبهاراچشیده بودندوبرای ادامه زندگی خودوفرزندانشان آرزوی آرامش داشتند خبری بسیار خوشحال کننده بود.اماازآنجاکه هردرگیری علت وریشه ای داردواین صلح وصفای خوشبینانه چون بدون یک ریشه یابی کارشناسانه ورفع ابهامات فیمابین بار اول نبودکه اتفاق میافتاد. چنانچه دیدیم بار آخرهم نبود.بنده درهردوجلساتیکه قبلامسئولین محترم با حضورطرفین وبیطرفان خیرخواه جهت حل وفصل ماجرا ترتیب داده بودنداین موضوع را یادآوری مینودم که باید توسط افرادذیصلاح حرکات این جوانان که تاپای جان ایستادگی میکنندراآنالیزنمایندوبراساس نتایج حاصله چاره اندیشی نمایند.تاآنجا که بنده اطلاع دارم وسالهادرآن محل زندگی نموده ام بیکاری .نداشتن امکانات رفاهی.ورزشی.تفریحی .ناکارآمدی قوانین روستایی برای افزایش جمعیت دسته جمعی.تضادفرهنگی و...میتوانندازجمله عوامل این ناحنجاریها باشندکه کمتربه آنهاتوجه شده است.خوش خیالی وخاتمه تلقی نمودن ماجرا موجب شدکه عده ای با برنامه ریزی دقیق وحساب شده درشامگاه 23/11/87باآرامش خیال ابتدابا تیراندازی به ترانس مرکزی برق منصوریه آنرا از کار بیندازندوبااستفاده ازتاریکی بیش از150خانه ازپیش تعیین شده درمنصوریه رامسلحانه مورد حمله قرارداده ودرجلوی دیدگان مضطرب ووحشت زده زن وفرزندان بیگناهمردم، ویران کنند.آتش بزنند.وکاری هم ازدست کسی برنیاید. بنده باز هم تکرارمیکنم اگرهیئتی برای تحقیق دراین باره تشکیل نشودومشکلات واختلافات ریشه یابی نگردد این هم بارآخرنخواهدبودواین آتش زیر خاکسترخواهدماندتاروزی شعله های آن دامن همه رابگیرد.